Jump in your rollercoaster

Ik heb veel langer niet gepost dan ik van plan was, en dat kan maar twee dingen betekenen: het is hier vreselijk saai en ik huil mezelf iedere avond in slaap of ik heb zoveel dingen te doen dat ik er moeite mee heb rustig te gaan zitten en een coherente update te geven. Gelukkig gaan we in dit geval voor optie twee.

Een maand geleden schreef ik dat ik verhuisde uit het hostel waar ik een maand had verbleven. Ik pakte m'n boeltje op en ging couchsurfen in Ybor, de uitgaansbuurt van Tampa, wat wil zeggen dat er een straat is met een paar cafe's, restaurants en een bioscoop. Mijn host gaf me na twee dagen haar sleutel en peerde hem om op familiebezoek te gaan in een nabijgelegen staat, dus had ik het huis voor mezelf. Dat was eigenlijk vreselijk saai, want in je eentje uitgaan is nu eenmaal een beetje verdrietig.

Gelukkig verhuisde ik na een week verder naar Juan, een vrolijke Zuid-Amerikaanse hippie die drumcirkels in zijn huis organiseert en een fantastische curry kookt. Hij ging er pas na vijf dagen vandoor, op familiebezoek bij zijn schoonouders...geen idee wat dat is met die couchsurfers. Ik hoefde opeens nog maar vijf kilometer te fietsen en had zeeen van tijd, en omdat-ie een hippie was vond hij het prima dat ik de overige twee weken ook daar bleef hangen; heel fijn, want dat verhuizen was ik wel zat. Halverwege mijn verblijf vertelde Juan stralend dat m'n fiets gejat was uit zijn tuin, inclusief het houten kastje waar ik hem aan had vastgezet.

Inmiddels had ik matties gemaakt bij collega's en Tony ontmoet (eigenlijk ten tijde van het hostel al, maar goed, sindsdien hebben we onze frequentie van een date per week enigszins opgevoerd). Mijn collega's zijn buitengewoon fan van bioscoopfilms, dus gaan we eens per twee weken naar de bios en besteden we iedere dag tijdens de lunch een uur aan discussieren over belangrijke levensvragen, zoals waarom Ben Affleck is verkozen tot nieuwe Batman en wie er dan beter zou zijn. Ze zijn alle drie fanatieker in spelletjes dan ik ben en minimaal evenzeer workaholic, behalve dat uur voor de lunch dan, dat krijg ik er nog niet uit.

Met Tony bezocht ik bioscopen, karaoke-barren het lokale pretpark, Busch Gardens, met vreselijke achtbanen; gelukkig gooiden ze die dicht zodra het begon te regenen, maar helaas heb ik een pas gekocht tot het eind van het jaar, dus ik zal er toch aan moeten geloven :p Verder ontdekten we onze gezamenlijke interesse in desserts, bij voorkeur voorafgegaan door een copieuze maaltijd, dat we dan maar afwisselen met fruit-juice-dinners. Tenslotte kun je niet in Amerika wonen zonder obsessief met je gewicht bezig te zijn. We denken hetzelfde over veel dingen; zo zijn we het erover eens dat ik absoluut niet kan afwassen en dat het onzin is om een grote auto te hebben, daarom heeft hij de kleinste auto van Amerika die mogelijk rijper is voor de sloop dan m'n Golf was. Verder heeft Tony goede matties, dus nu krijg ik by proxy ook meer matties, een zwembad in zijn achtertuin en dus een auto. Ik ben zo makkelijk.

Ondertussen is er werk; dat gaat eigenlijk maar traag, onderzoek. Gelukkig hebben ze naar me geluisterd en heb ik nu vier projecten in plaats van een, zodat er altijd wel iets te doen is voor het geval ik geen zin heb mijn volgende 8weekly-recensie te schrijven of mijn Facebook te updaten. Ik heb daarnaast gesolliciteerd voor nadelunch.com, een blog website met wat uitgebreider publiek dan deze. In het vervolg gaan mijn humoristische, goed geformuleerde blogs daar naar toe, maar ik zal pogen deze af en toe te blijven vullen met meer persoonlijke updates ;)

Een week geleden eindelijk naar mijn appartement verhuisd, en nu heb ik ook een zwembad in mijn achtertuin, plus een rigide huisgenoot die iets opruimeriger is aangelegd dan ik en twee andere huisgenoten die ik nog nauwelijks heb gezien, maar van de een mag ik bestek lenen zodat ik geen complete huisraad hoef te kopen. Verhuizen ging buitengewoon vlekkeloos, blijkt een stuk makkelijker met alleen een koffer en een backpack om je druk over te maken. Om niet al teveel onrust te veroorzaken zal ik ergens in deze blog een beetje klagen; mijn dagelijkse workout is flink naar de knoppen nu ik nog maar vijf minuten hoef te fietsen naar mijn werk, dus dat wordt vaker de fitness in.

Aankomend weekend maak ik eindelijk mijn eerste tripje buiten de stad: ik ga naar Key West met een paar mensen die ik hier heb ontmoet, een van de eilandjes in het zuiden. Het is Labour Day weekend, schijnt nogal groot te zijn; ik hoop dat ik eindelijk kan duiken!

Ja, wel goed dus.