Dag 6: Warm douchen en rare chips

Vandaag heb ik geleerd hoe ik de boiler moet opstarten; een zeer zinvolle vaardigheid, omdat ik nu niet langer koud hoef te douchen. Mijn eerste warme douche was nog fifty-fifty, want het water werd alsnog regelmatig koud, maar ik heb goede hoop dat het vanaf nu alleen maar beter zal gaan. Daarna heb ik geprobeerd een gat in mijn boekenvoorraad te slaan; ik heb er nu twee van de vijf gelezen, maar tussen de boeken die ik nog over heb zitten Der Zauberberg en Wuthering Heights en die tellen respectievelijk voor drie en twee. Gelunched bij een restaurantje dat geit serveerde, maar welke delen van een geit weet ik niet precies en tussen het vet en bot was er bar weinig geit te ontdekken.

’s Middags ben ik eerst gaan winkelen, maar dat was nogal een desillusie, en vervolgens aan twee verschillende kanten de stad uitgescooterd. Dat is lastiger dan het klinkt, want langs de grote(re) wegen staan eigenlijk doorlopend winkeltjes en stalletjes, maar ik geloof dat het wel is gelukt. Langs al die wegen bevinden zich overigens enorme molshopen waarin dan mensen staan; geen idee waarom.
Op mijn weg terug kwam ik de Carrefour tegen. De Carrefour is een warenhuis waarbij Hardy’s, waar ik tot nog toe heen ging en dat mijn Grote Steun en Toeverlaat is bij het terugvinden van mijn huis omdat iedereen weet waar Hardy’s is, helemaal niks voorstelt. Hardy’s is aardig, Carrefour is een foodgasm: rijenvol lekkere en bizarre etenswaren. Blikjes tonijn met vijf verschillende soorten saus waar ik geen snars van snapte; nadat ik me in hakkelend Engels heb laten uitleggen wat voor sauzen het ongeveer waren, ben ik voor het blikje gegaan dat werd omschreven met ‘garlic’ (jum! Maar heb ik wel een blikopener?). Verder heb ik nu drie zakjes chips in de smaken Cheesy Pizza, Salmon Teriyaka en Ayam Barbecue (kip) en ik wilde ze allemaal direct opeten, maar ik heb alleen het zakje neutrale Salty chips verorberd.
Het was dus al lang donker toen ik eindelijk uit de supermarkt opdook, maar ik had de richting gevraagd naar Hardy’s en was alsnog zo weer thuis. Aansluitend het lot getart door iets te eten bij een van de stalletjes die voor mijn huis op straat staan en waar je kans om reizigersdiarree op te lopen een stuk groter is dan bij de restaurants waar ik de rest van de week heb gegeten, maar oh zo authentiek!