In between flights, part II

Inmiddels heb ik Bali en mijn onwelbevinden van de afgelopen dagen achter me gelaten en bevind ik me weer in Kuala Lumpur, Maleisie. Vanochtend pakte ik mijn spullen in mijn hotel en raakte ik aan de praat met een man uit Kameroen die de hele wereld rondvloog voor zijn werk bij de UN. Ik uitte mijn jaloezie, maar hij vertelde dat het tijd werd om terug naar huis te gaan, en daarin moest ik hem gelijk geven. Naarmate de tijd om naar huis te gaan nadert, groei je ernaartoe. (overigens, dat is twee keer een lang smalltalkgesprek in twee dagen. Ik word beter!).

Op de heenweg mocht ik hier drie uur vertoeven, op de terugweg staan er maar liefst vier uur tussen mijn vluchten gepland, plus een uurtje extra vanwege een vertraagde vlucht. Ik kom de tijd echter goed door met het lezen van de chicklit 'Something borrowed', die ik net uit heb, en 'To kill a mockingbird', waar ik zo aan ga beginnen. Ik had ze voor de zekerheid nog snel gekocht op het vliegveld van Den Pasar.
Aangezien het inmiddels tegen elf uur 's avonds loopt, is de massale airconditioning op het vliegveld net uitgeschakeld. Opeens realiseerde ik me hoe druk en luidruchtig vliegvelden de hele dag door zijn, niet alleen door de duizenden mensen die in- en uitlopen, maar blijkbaar dus ook door simpele dingen als de airco. Ook is Kuala Lumpur blijkbaar dusdanig groot dat er een speciale vliegveldmetro tussen de diverse gates rijdt, de aerotrain. Handig.
Waarom tax-free shopping zo wordt aangeprezen is me overigens nog steeds een raadsel. Goedkoper dan buiten het vliegveld is het maar zelden, en waarom zou ik graag boxen chocolaatjes van twintig euro willen kopen? Ik heb wel betere dingen te doen. Buiten de winkels blijkt Kuala Lumpur ook te beschikken over diverse lounges voor als je chique tickets hebt (die heb ik natuurlijk niet) en over een filmlounge, waar ik een half uurtje geleden het begin van de meest smakeloze film ooit heb gezien: Jack Black's Gullivers Travels.

Maar goed, dat allemaal terzijde. Januari is bijna voorbij en ik kijk terug op een geslaagde maand waarin ik zo ongeveer alles op Bali heb gezien en gedaan wat ik maar kon bedenken. Ik vraag me af of ik anders terugkom dan ik die maand geleden vertrok; een beetje ouder, een beetje bruiner, hopelijk een beetje meer wereldwijs. Het was een goede maand.

Tijd ook dus om mijn blog weer in de ijskast te zetten. Hij komt er vast snel genoeg weer vandaan voor een volgende trip. Voor 2012 alvast in de planning: twee stedentripjes, waaronder eentje naar Berlijn. Maar nu eerst werk.