Dag 18, deel II: Ubud

Door naar Ubud, volgens de vier reisgidsen die Renee en ik samen in ons bezit hebben het culturele centrum van Bali waarin onder andere het apenbos gelegen is. Het eerste dat ik deed was een goed onderkomen zoeken voor de nacht, want het was inmiddels vier uur. Ik zocht een dubieus etablissement net achter de hoofdweg, waar ze me een bed gaven om te gaan slapen. Voor het bedrag dat ik betaalde misten er wel een paar dingen, zoals dekens en goedsluitende gordijnen, maar een kniesoor die daarop let. Met het geld dat ik uitspaarde ging ik direct shoppen. Het duurde niet lang voor ik de drie Mooiste Jurkjes van heel Ubud gevonden had, maar in twee ervan zag ik eruit als een hobbezak. De winkelier van nummer drie had, evenals het gros van de winkeliers die ik in Ubud tegenkwam, duidelijk niet de Ultieme Reisgids naar Bali gelezen, want ze was erg slecht in onderhandelen. Ze noemde een prijs, ik noemde de helft, ze ging naar negentig procent en bleef daar ondanks vriendelijk glimlachen, zielig doen en weglopen van mijn kant. Na nog een paar souvenirinkopen bij mensen die even weinig kaas hadden gegeten van onderhandelen ging ik eten bij een restaurant dat toetjes had. Toetjes! In Singaraja bestaan de toetjes, zo ze al op de kaart staan, uit bolletjes ijs en verschillende soorten gebakken banaan, maar in Ubud hadden ze brownies en allerlei leuke dingetjes. Ik bestelde dus twee toetjes.
De hele winkelstraat stond overigens volgepakt met auto’s die afkomstig waren van het apenbos. Op mijn scooter laveerde ik overal tussendoor, maar Renee en ik zouden ons later voor de zoveelste keer verheugen over het feit dat we niet in het hoogseizoen op Bali zitten. Overal waar de straten nu zijn volgepakt met toeristen, zitten er dan nog tien keer zoveel.
Volgegeten en wel wandelde ik naar een dansuitvoering in Ubud Palace. Ik kwam er net te laat aan, dus ik miste het papiertje waarop de dans stond uitgelegd. Dit exemplaar bestond uit vijf of zes verschillende actes met allemaal soortgelijke dansen; achteraf las ik dat het een selectie was uit de creme de la creme van de Balinese dans, maar om eerlijk te zijn vond ik dat het allemaal nogal op elkaar leek en vond ik de Barong-dans beter.
Door naar het uitgaansleven. Ubud heeft een aantal cafeetjes met live gitaarmuziek dat tot laat open is. Hoewel het repertoire van alle gitaristen nogal op elkaar lijkt, zijn ze verrassend goed! Helaas is praatjes aanknopen met willekeurige vrolijke vakantiegangers nog steeds niet mijn sterkste punt, dus eindigde ik in een van de loungebars met gitaarmuziek, waar ik een kopje thee bestelde en mijn reisgidsen doorbladerde om een plan voor morgen te maken. Ondertussen belandde in m’n eentje backpacken op mijn to-do-list voor in de toekomst.