Dag 3: de zwembadqueeste

Vandaag is het bewolkt, wat wil zeggen dat de temperatuur naar Balinese begrippen heel aangenaam is. Aangezien ik me gisteren had voorgenomen te gaan zwemmen, geheel in lijn met mijn voornemen veel te gaan sporten deze maand, sjeesde ik vanochtend op mijn scootertje naar het nabijgelegen zwembad. Toen Ennik het me gisteren liet zien zou ik hebben gezworen dat het vol zat met water, maar vandaag was het leeg.
Niet van plan om me van mijn voornemen te laten afbrengen, scooterde ik verder naar plan B: het stand in het nabijgelegen dorp Lovina. Onderweg durfde ik voor de eerste keer te toeteren toen ik een andere scooter in haalde. Ik voelde me alsof ik er helemaal bij hoor.
Het stand in Lovina is zwart, het water warm en weinig doorzichtig. Er drijven geen grote brokstukken puin, zoals een paar kilometer verderop, maar slechts wat kassabonnetjes. Zover ik kon kijken was er geen kip te bekennen. Wat aarzelend stapte ik het water in, terwijl ik me afvroeg wat er zich allemaal onder mijn voeten bevond.
Al snel kwam ik tot de conclusie dat zwemmen in zee helemaal niet leuk is. Dichtbij de kust is het te ondiep, te ver uit de kust te onzeker, ik had geen idee wat er allemaal in het water ronddreef en de afwezigheid van locals maakte het er niet beter op. Na een minuut of vijf gaf ik het weer op en reed ik terug naar Singaraja. Ik laste nog wel even een pauze in om een van de duikscholen in Lovina aan te doen, dus nu is het officieel: vrijdag is de eerste van m’n drie cursusdagen!
In een helder moment vroeg ik de duikinstructeur of ik ook gewoon kon zwemmen in het zwembad waar we naar toe zouden gaan voor de eerste duikdag. Dat kon, maar hij raadde me een andere plek aan en had nog wel tijd om me er naar toe te brengen ook. Aldus heb ik voor zeventig cent drie kwartier baantjes getrokken; dat was dan ook meteen de inspanning van vandaag, want ik heb bedacht om eerst een weekje vakantie te houden alvorens allerlei dingen te gaan doen. Duiken uitgezonderd :p