Dag 4: Regen

Ik begrijp eigenlijk niet waarom ik dacht dat het geen goed idee zou zijn om een reisblog bij te houden en waarom ik me afvroeg of er wel genoeg te vertellen was. Ik loop elke dag wel weer andere bizarre dingen tegen het lijf. Zo vroeg ik Enik, die vanochtend langskwam, wat nou eigenlijk die kevers van een dikke drie centimeter waren die ik regelmatig over de vloer zie scharrelen. Geen zorgen: dat zijn gewoon kakkerlakken. Enik keek me dus wat onbegrijpend aan toen ik vertelde dat ik die kende als beestjes van een halve centimeter en dan ben ik er al niet zo weg van.

Vandaag regende het voor het eerst tijdens mijn verblijf. Theoretisch gezien wist ik wel dat januari op Bali middenin het regenseizoen valt, maar om eerlijk te zijn had ik daar niet zoveel aandacht aan besteed en over de donkere wolken die zich in de loop van de dag boven Singaraja samenpakten wilde ik ook niet al te moeilijk doen. Indachtig mijn idee om iedere dag enige sportieve activiteit uit te oefenen, ging ik dus in de middag gewoon op zoek naar het fitnesscentrum dat ik vanuit mijn ooghoeken voorbij had zien schieten op de weg naar Lovina. Tegen de tijd dat ik daar aan kwam begonnen de eerste spatjes te vallen en bij het fitnesscentrum legden ze me uit dat de apparatuur eigenlijk meer was toegespitst op mannen. Vandaar dat er ook zes rondliepen. Toen ik echter met een boek op de veranda ging zitten om het buitje af te wachten, keken ze me wat meewarig aan en mocht ik toch maar meedoen, dus pakte ik overal de lichtste gewichten en voelde ik me een watje.
Na veertig minuten regende het eigenlijk alleen nog maar harder, dus raapte ik mijn moed bij elkaar en reed weg op mijn scooter. Dat hield ik ongeveer een halve kilometer lang vol, toen ik aan mijn linkerhand een restaurant zag en daar compleet doorweekt binnenstormde. De tien man personeel had verder weinig omhanden en stond op een kluitje naar buiten te kijken, dat wil zeggen, onder het dak vandaan, want zoals wel meer gebouwen in Bali was het restaurant eigenlijk een dak op palen.
Ik bestelde vis in Balinese saus. Het is hier nog niet doorgedrongen dat tonijn een bedreigde vissoort is, want overal waar ‘vis’ op de kaart staat bedoelen de Balinezen gewoon ‘tonijn, en misschien hier en daar een garnaal.’ Er zaten chilipepers in de Balinese saus en met een halve liter water erbij was het erg lekker. Ondertussen begon het alleen maar harder te regenen, dus at ik extra langzaam en pakte ik na het eten mijn boek er nog even bij, tot ik ten slotte door de motregen naar huis kon scooteren om mijn duik-theorie door te gaan lezen.