Waar het mis ging...

Ik weet dat ik af en toe een beetje de neiging heb situaties dramatischer te maken dan ze zijn omdat ze dan beter als verhaal te vertellen zijn. Voor het volgende geval was dat niet nodig.

Wat eraan vooraf ging:
Ondergetekende, een vriendelijke, nietsvermoedende geneeskundestudente, besloot een nieuw projectje op te zetten om haar verveling tegen te gaan. Iets kleins, een vragenlijst per post naar de tevredenheid over de informatievoorziening omtrent beenmergtransplantaties, vijfendertig patienten. Door de simpele aard van het project werd het zonder al te veel moeite goedgekeurd door Bureaucratisch Bureau X, die studente op haar verzoek twee contactadressen gaf van mensen binnen Bureau X, die haar verder zouden kunnen helpen om de adressen van de patienten te achterhalen, wat een logisch gevolg leek van de goedkeuring van een project met vragenlijsten per post.
Studente besloot de mensen dezelfde dag nog te mailen vanwege een gelimiteerde tijd om het project te voltooien.

Wat er toen gebeurde:
Niks. De mensen, stiekem vermomde sjappies, besloten dat het niet nodig was binnen een paar dagen terug te mailen, zoals studente had gevraagd. Aangezien supervisor, een zuster, op vakantie was, besloot studente een van de hematologen te benaderen over de situatie. Die zei 'Oh, mijn secretaresse regelt dat wel even', zoals iedere goed georganiseerde arts dat doet. De vragenlijsten zaten de volgende dag op de bus. Na een week besloot een van de sjappies dat het tijd werd om te mailen, waarop studente hem terugstuurde dat zijn hulp inmiddels niet meer nodig was. De sjappie ontstak hierover in grote woede en schakelde zijn superieur in.

Wat er vanochtend in mijn mailbox zat:
'I have to inform you acquiring the patient adresses from the secretary is a gross breach of patient confidentiality and a breach of the Data Protection Act 1998 (which is based on EU legislation). Any use by you of this information in contacting the patients would further compound this breach and would also violate Article 8 of the Human Rights Act. I cannot stress the gravity of this situation and you must contact me on receipt of this email.' (Ik moet hier mogelijk bij vermelden dat de vragenlijsten al sinds vorige week woensdag de deur uit zijn. Alle vijfendertig.)

Wat er toen gebeurde:
Vriendelijke studente schrok enorm van deze agressieve e-mail, gezien het feit ze toch niemand had willen benadelen met haar project. Ze besloot dat het een goed plan was om hiermee naar haar algehele supervisor te stappen, aangezien de zuster-supervisor nog steeds op vakantie was. Supervisor nam contact op met de hematoloog, die met een horde andere hematologen en met studente en met een van de ziekenhuis-managers en met superieur van bovengenoemde sjappie.

Wat er vanavond in mijn mailbox zat, naast tien mailtjes over en weer tussen alle artsen:
'Oh, haha, ik wilde je niet de stuipen op het lijf jagen hoor, met mijn vorige e-mail, maar je begrijpt vast wel dat ik hier ben om de gegevens van al onze Arme Patienten te beschermen en je hebt het ook wel een beetje aan jezelf te danken, want je had de sjappie echt veel te weinig informatie over jezelf gegeven in je e-mail aan hem. Laterz.'

Ik doe momenteel mijn best de schrik een beetje te verwerken en voel me vrolijker dan ik eigenlijk zou moeten, maar waarschijnlijk komt de klap later nog wel. Vooralsnog biedt chocola weinig hulp. Shit, het is alsof Sheffield met op het laatste moment uitlacht in mijn gezicht; ik had nog niet genoeg zelfvertrouwen om onderwerp te worden van een incident en slecht in het nieuws te komen bij de helft van de artsen hier o_O Ik kon het er ook niet echt bij hebben met de afronding van mijn verslag ofzo.

Waar ik verder nog over wil klagen:
- Mensen die per mail aanbieden om je even telefonisch te spreken. NEE! ALS IK JE TELEFONISCH WIL SPREKEN, BEL IK JE WEL. MAIL GEWOON TERUG.
- Bureaucratie
- De liften hier. Ik zit op de elfde verdieping van een ziekenhuis met zeventien verdiepingen. De lift stopt iedere twee verdiepingen. Iedere keer dat de deur dichtgaat hoor ik 'Mind the dooooors. Doors cloooosing.' Bovendien hebben de vier liften de neiging zich binnen twee verdiepingen van elkaar op te houden. Ik denk bij mijn toekomstige arbeidsvoorwaarden ofwel aan een persoonlijke lift, of aan een kantoor op hooguit de eerste verdieping.
- De winterstop van Grey's Anatomy
- De dagelijkse aanbevolen hoeveelheid vochtinname. Wie wil er nu in vredesnaam vrijwillig twee liter water drinken?
- Vakanties. Echt, iedereen is maar constant op vakantie, het is toch bezopen?